Ik ben er!

Vandaag rond 16.15 uur ben ik aangekomen in Cabannes, in het heerlijke oord bij El en Jan Willem. (Zij hebben ook een B&B: zie op http://www.les-moineaux.fr) Zij hadden echt een warm welkom voor mij verzorgd. Een spandoek, slingers, Yves Montand met À bicyclette luid op de achtergrond en natuurlijk champagne. De (Australische buren waren ook aanwezig. Geweldig!. (zie video)

Gisteren maakte ik nog een rekenfout: 55+15+25 = 95 en niet 85! Maar, het ging fantastisch. Het was zoals Auke in zijn reactie zei: Op het eind komen de vleugels! Geen klimmen van betekenis meer en vooral in het begin veel dalen. 

Ik voel me zo blij! Vooral blij dat ik dit gedaan heb, dat iedereen mij dit gunde en dat iedereen mij supporterde en steunde. Niet alleen via de blog, maar ik heb zo veel mensen ontmoet die mij groetten en goede reis wensten: bijna alle wielrenners die mij inhaalden en die ik tegenkwam riepen: bonjour et bon courage! Of ze maakten een gebaar met de duim omhoog. 

Enkele dagen geleden kwam ik twee juffen tegen met een schoolklas jongens van een jaar of 8-9. Zij deden een fietstocht in vrij bergachtig gebied St. Donas - Hauterives - St Donas. Ik stond op een helling uit te hijgen en zij passeerden mij. Bovenaan stonden zij te applaudisseren toen ik langskwam. Ik heb ze daarna nog twee keer gezien en de juf gesproken en haar verteld wat ik aan het doen was. Eén van de jongetjes kwam er belangstellend bij staan en stelde mij ook nog wat vragen. De juf maakte zich zorgen of ze wel op tijd (16.00 u) terug zouden zijn in St. Donas als de ouders de kinderen op komen halen. Uiteindelijk zag ik de groep weer om 16.20 uur in St. Donat en heb ik nog de weg gevraagd naar de camping daar. 

Ook op campings heb ik veel mensen gesproken die graag wilden weten wat mij bezielt om in mijn eentje deze tocht te maken. Ook zij wensten mij allemaal veel moed en succes. 

En ik heb nog niet verteld over Jan en Carine. Jan heb ik voor het eerst ontmoet op de camping in Marnay waar ik vorige week een rustdag had. Hij komt uit Haaren (NB) en fietst ook 'De groene weg naar de Middellandse zee'. Maar hij doet het op de easy way: hij fietst op een renfiets zonder bagage want zijn vrouw Carine rijdt met de auto. Zij vervoert de bagage, verzorgt de overnachtingsplaatsen en de maaltijden. Enkele dagen later was ik op zoek naar een restaurantje voor de lunch. Ik sprak in mijn beste Frans een mevrouw aan die op een brug stond met de vraag of er een restaurant in het dorp was. Zij antwoordde in onvervalst Brabants: "Doar is ne winkel". Dat bleek dus Carine die daar wachtte op Jan om samen te lunchen. Twee dagen later, toen het zo hard waaide, haalde Jan mij in op de fiets. Ik heb met hem een boterhammetje gegeten op een bankje. 

Jan had het druk met zakendoen tijdens zijn lunchpauze.

En wat helemaal fantastisch is: El en ik gaan samen de route afmaken naar Les Saintes Marie de la Mer (het eindpunt van de route), komende donderdag. Niek, Tim en Chloë zijn dan ook hier en zij kunnen dan met Jan Willem met de auto daarheen komen en kunnen we met de auto terug. Deze trip gaat door de Camargue, is vlak en nog ongeveer 100 km. Ik draai daar mijn hand niet voor om, maar voor El zal dat nog een uitdaging zijn! Ik hou jullie op de hoogte. Ik ga nu vooral genieten hier! 

Lunchplekje van vandaag.