Weer een flinke fietsdag: ruim 80 km

Vanochtend vertrokken vanuit Thionville naar het beste punt op de route. Dat was Distroff. Bij binnenkomst van dat dorp trof ik een grote supermarkt. Het is maar goed dat ik daar inkopen gedaan heb voor de lunch en (dacht ik) voldoende drinken voor de komende uren. Ik heb namelijk de hele dag gefietst door glooiend landschap met talloze kleine en piepkleine dorpjes waar niets te krijgen is. De dorpjes zijn typisch Frans, met de vaalbeige, grijze en vaak wat verwaarloosd ogende huizen. Soms zie je in de dorpen zeer oude elementen zoals een wasplaats of, vaak net buiten het dorp, oude kerkhoven. 

Oude wasplaats in het dorpje Servigny-les-Raville, waar ik mijn lunch gegeten heb op een bankje in de schaduw.  

Het was vanochtend meteen al warm, dus na enkele kilometers kon mijn jasje al uit. Dat kwam goed van pas, want waar bewaar je een stokbrood beter dan in de mouw van je jas? (tenminste als je die niet aan hoeft!)

De hele dag dus geen winkel of café meer gezien. Uiteindelijk raakt de bidon dan toch leeg op zo'n warme dag met veel inspanning. Ik heb aan een mevrouw die buiten zat gevraagd of ze water in mijn bidon wilde doen. En uiteraard deed ze dat! Merci beaucoup!

Ook aan logiesmogelijkheden houdt het in deze streek niet over. Nergens een camping te bekennen. Uiteindelijk zit ik weer in een hotel, maar weer 8 km buiten de route, in Delme. Het is een fijne plek om te verblijven en ik heb er heerlijk gegeten. Deze keer staat de fiets in de berging.

Het landschap is weids, glooiend en vooral groen, met af en toe het geel van een weiland vol paardebloemen of boterbloemen of een veld met koolzaad. Dit wordt dan afgewisseld met het roestbruin van pas bewerkte velden waar mais gezaaid is of aardappelen gepoot zijn. De velden met graan zijn ook nog groen in deze tijd. Ook fijn dat nu de mais en het graan nog laag zijn, zodat het je uitzicht niet belemmert. In de bermen volop bloeiende bloemen: nog steeds veel fluitenkruid, rode klaver, muur, paarse wikke en op enkele plaatsen heb ik de klaproos al zien wuiven. Het fietsen blijft zwaar. Soms schiet ik maar net 10 km op in een uur zwoegen. Maar ergens komen op de fiets is simpel: op het zadel blijven zitten en blijven trappen...! Dus, zusje... reken er maar op dat ik er kom!